اگر رفتگر يزيدي باشد ...

سلامت و سبک زندگي/4

ماه محرم که مي شود اين پيام در شبکه هاي اجتماعي دست به دست مي شود که «باور کنيد رفتگر از ياران يزيد نيست»

اما بر فرض اگر رفتگري يار يزيد باشد با توجه به نکات ذيل آيا ما حق داريم با او رفتار غيرانساني کنيم و با زياد کردن زحمتش، وي را مورد آزار و اذيت قرا دهيم؟:

1-ما پيرو کساني هستيم که در وصفشان آمده است: «عَادَتُكُمُ الْإِحْسَانُ وَ سَجِيَّتُكُمُ الْكَرَمُ»(1)
بنابراين حتي اگر رفتگر يار يزيد باشد عادت به احسان و رفتار کريمانه، آشغال ريختن روي زمين را برنمي تابد.

2-در منزل «ذوحسم» که امام و يارانش فرود آمدند، لشکر حر بن يزيد رياحي با هزار سوار رسيد. ابن زياد فرمان داده بود امام حسين(عليه السلام) را هرکجا ديدند محاصره کرده و از رفتن وي به کوفه جلوگيري کنند.

امام حسين(عليه السلام) که حر و لشکريانش را تشنه يافت. ابتدا دستور داد او و افرادش و حتي اسبهايشان را سيراب کنند و پس از آن به «علي بن طمان محاربي» که از دشمنان بود و تازه از راه رسيده بود و از همه تشنه تر بود آب داد امام او را کمک کرد تا آب نوشيد زيرا از شدت تشنگي نمي توانست از لب مشک آب بنوشد. (2)

بنابراين ما اگر پيرو ايشان هستيم حق نداريم حتي با دشمن رفتار غيرانساني داشته باشيم.

3- حضرت علي(عليه السلام) در آخرين ساعات زندگي، به مدارا با ابن ملجم وصيت کرد و فرمود: «او را طعام و آب بده و دست و پاي او را در زنجير مکن، و با او رفق و مدارا کن؛ چون من از دنيا بروم او را به يک ضربت قصاص کن و جسد او را به آتش مسوزان و او را مثله مکن ... که حضرت رسول اكرم فرمود که "زنهار مثله مکنيد اگر چه سگ درنده باشد"، و اگر شفا يابم من سزاوارترم به آن که او را عفو کنم زيرا که ما اهل‌بيت کرم و عفو و رحمتيم ...»(3)

4- شش ماه بعد آزادي جنوب لبنان همراه يک اردوي دانشجويي بازديدي داشتيم از زندان خيام؛ يکي از رفتارهاي غيرانساني صهيونيست ها که راهنماي لبناني در آنجا تعريف مي کرد عبارت از اين بود که زندانيان را مجبور مي کردند با زبانشان کف محوطه زندان را تميز کنند!

بايد بدانيم که برائت از دشمنان ايجاب مي کند از رفتار آنان نيز مبرّا باشيم و ياران دشمن را مورد تحقير قرار ندهيم.

5-روزي در گوشه اي از پياده رو مقابل يک منزل مشغول خوردن هندوانه شديم و به طور طبيعي آب و دانه هاي آن روي زمين مي ريخت؛ اما وقتي مي خواستيم برويم شهيد ضابطي زنگ در آن منزل را زد و آب و جارو خواست و با دقت و وسواس به گونه اي که گويا مقابل منزل خودش را تميز مي کند، آنجا را نظافت کرد.(4)

بنابراين اگر حسرت مي خوريم که اي کاش با شهداء بوديم، بايد بدانيم که الگو قرار دادن آنان در رفتار و سبک زندگي متأثر از ايمان ديني و اعتقادات مذهبي واجب تر از آرزوي همراهي آنان در جهاد نظامي است.

پي نوشت ها:

1- زيارت جامعه کبيره

2- مقتل الحسين، ص 218

3- تاريخ 14 معصوم، ص 346- 340

4- وقتي آب هندوانه حقّ النّاس مي شود