ديّوث بهداشتي چه کساني هستند؟

اين روزها به بهانه فرمايشات اخير آيت الله جوادي آملي در ديدار يکي از منتخبين مجلس دهم با ايشان، بحث از واژه "ديوث سياسي" است.

من هم ميخواهم بروم سراغ طرح و تحليل واژه "ديوث بهداشتي"

واژه «ديّوث» به فرد بي غيرت اطلاق مي شود که از ناموس خود دفاع نمي کند و اجازه نفوذ بيگانه را به حريم خود مي دهد، بنابراين «ديّوث بهداشتي» کسي است که غيرت حفاظت از سلامت، ايمني و محيط زيست را ندارد.

اما اجازه نفوذ عوامل بيماري زا و خطرزا را دادن، نتيجه و ثمره کار «ديوث هاي بهداشتي» است؛ ما ابتدا بايد به شناسايي اين گروه از افراد بپردازيم.

1-  گروهي از «ديوث هاي بهداشتي» کساني هستند که در برابر اخطارها و تذکرات بهداشتي سعي مي کنند از نفوذ خود و اطرافيانشان براي دور زدن قانون استفاده کنند

وقتي در يکي از شهرهاي اطراف تهران طرح مي گذراندم، به اين مُدل از آدم ها زياد برخورد کردم و آن ها را تا حد مقدور از دم تيغ قانون گذراندم؛ از مغازه داري که برادرش عضو شوراي شهر بود گرفته تا کسي که پدرش رييس شوراي شهر بود و حتي کسي که خواهرش همکار خودمان در مرکز بهداشت بود و...

2-  گروهي ديگر از اين افراد کساني هستند که سلامت، ايمني و محيط زيست را با اقداماتشان در معرض مخاطره قرار مي دهند و وقتي به آن ها تذکر داده مي شود، به جاي پذيرش و سعي در اصلاح اشتباه خود، پشت نقاب مقدّسات و انواع توجيهات مذهبي مخفي مي شوند.

3-  انواع «ديوث هاي بهداشتي» در حوزه سلامت مواد غذايي و آشاميدني و ... را هم که مستحضريد چه کساني هستند:

کساني که آبليموي بدون ليمو توليد مي کنند
کساني که آب لوله کشي را داخل بطري مي کنند و به نام آب معدني مي فروشند
کساني که به انواع تقلبات مواد غذايي روي مي آورند
کساني که بي جهت مردم را نسبت به سلامت برخي مواد غذايي و آب آشاميدني بي اعتماد مي کنند تا جنس و تجهيزات خود(نظير دستگاه تصفيه آب) را بفروشند
کساني که انواع شايعات و خبرهاي جعلي مرتبط با حوزه سلامت و بهداشت را منتشر مي کنند.
...

4-  اما «ديّوث بهداشتي» در حوزه حاکميتي و تصميم گيري هم داريم؛ يعني کساني که در جايگاه تصميم گيري براي اداره کشور، منطقه، شهر و يا محلّه، درمان را بر بهداشت مقدّم مي دارند.
هنر اين عده خلاصه مي شود به صرف هزينه و خريد امکانات و تجهيزات براي درمان مبتلايان و گرفتاران، و سعي نمي کنند با استعانت از علم و تجربه متخصصان امر، تدبيري بيانديشند تا کسي از ابتدا بيمار و گرفتار نشود و لذا سعي نمي کنند با قدري سرمايه گذاري در امر پيشگيري، هزينه هاي هنگفت درمان و مراقبت را کاهش دهند.

يک رودخانه اي را در نظر بگيريد که به دليل برخورداري از يک موقعيت خطرساز موجب بروز حادثه و غرق شدن مردم مي شود، اما آن فرد مسؤول تصميم گير بي توجه، به جاي صرف هزينه اي اندک براي رفع و اصلاح و مرمّت آن موقعيت حادثه خيز، همه همّ و غم خود را صرف به کارگيري نيرو و امکانات براي نجات افراد گرفتار و حادثه ديده مي کند.

5- ديّوث در حوزه درمان نيز داريم. کساني که دغدغه و ملاکشان براي رسيدگي و درمان بيماران، پول است و پول است و پول، و ديگر هيچ! لذا در اين راستا به بهانه واقعي نبودن تعرفه ها انواع زيرميزي و روميزي را توجيه کرده و عادي و حق خود تلقّي مي کنند

إن شاءالله در آينده در قالب سلسله مباحث «سلامت و سبک زندگي» به آسيب شناسي در اين زمينه (به خصوص دو مورد اول) با بيان مصاديق خواهم پرداخت.